4 lipca 2011

Filmowe wyróżnienia pierwszego półrocza 2011r. (oceny 8-9)

Ostatnio oglądam zdecydowanie mniej filmów niż kiedyś, co więcej oglądam jakieś chałowate blockbustery, durne hollywoodzkie produkcje i ich pochodne, no mówię Wam, najgorsze odrzuty. I to z pełną premedytacją, wiem, że je nisko ocenię, a i tak oglądam. Nie wiem z czego to wynika, czy muszę zwyczajnie odpocząć od poważnego kina, które oglądałam przez ostatnich parę lat, czy wynika to, że wśród moich zainteresowań środek ciężkości pada teraz na książki, a może to wynik bardzo ciężkiego roku na studiach, który kosztował mnie tyle pracy (ale pochwalę się, stypendium naukowe jest;). Nie wiem, nie wiem, biję się w pierś, oglądam teraz takie szmiry, że aż wstyd się przyznać. Trudno, widać tego właśnie teraz potrzebuję, szmir przez duże S. I kryminałów. I zasmażki ;D W poprzednich podsumowaniach biedziłam się bardzo, mając ok. 30 filmów ocenionych wysoko. Teraz jest ich zaledwie...8, więc i lista ułożyła się praktycznie sama. Szkoda tylko, że nie robiłam sobie notatek o nich, mam nadzieję, że będę w stanie uzasadnić swoje oceny.

7. Prawdziwe męstwo (2010r.) aka True Grit, reż. Ethan Coen, Joel Coen
Mattie wynajmuje szeryfa, aby ten odnalazł i zabił mordercę jej ojca. Jest to western, więc mamy wszystkie wspaniałe rzeczy z tym związane jak przemierzane odludzia, rewolwery, konie, twardych mężczyzn, ogniska i pojedynki. Oczywiście, można powiedzieć, że to tylko odsmażane kotlety, bo raz, że jest to remake, z tego co wiem raczej wierny, dwa, że film nie zaskakuje niczym nowym. Jednak myślę, że to właśnie tak by dawniej kręcono westerny, gdyby tylko technika i finanse na to wtedy pozwalały. Ale czy dałabym tak wysoką ocenę za ładne obrazki? Nie. Ocenę podniosła zdecydowanie główna rola młodziutkiej Hailee Steinfeld, która czaruje widza swoim spokojem i determinacją niczym doświadczona aktorka. Więc jeśli ktoś nie lubi westernów, to choćby dla niej - warto się przełamać.

6. Sieci popołudnia (1943r.) aka Meshes of the Afternoon, reż. Maya Deren, Alexander Hammid
Zaledwie 14-minutowa krótkometrażówka dostępna na tubce. Trudno mówić w jej przypadku o fabule, bowiem jest to film surrealistyczny, w stylu Psa andaluzyjskiego. Jest jednak bardziej stonowany, zdecydowanie taniej zrobiony. Dwóch aktorów, dom, kilka rekwizytów (chleb, nóż, kwiat, klucz). Oniryczny świat, pętla czasu, zaburzona percepcja, irracjonalny strach. Równie dobrze można powiedzieć, że to nic nie znaczy, taki groch z kapustą, jednak wszystko zasadza się na subiektywnym wrażeniu u każdego widza. Mnie zaczarowało to rozmycie między snem a jawą, plus jedna postać w czerni, jak tylko się pojawiła wyprostowałam się na krześle, przerażona.

5. Czułe słówka (1983r.) aka Terms of Endearment, reż. James L. Brooks
Nie jestem pewna czy widziałam to po raz pierwszy. Jak sporo amerykańskich filmów ma w sobie coś nieznośnie cukierkowatego, sztucznie optymistycznego i familijnego. Jednak jest to też doskonała analiza specyficznej relacji matka - córka, gdzie ta pierwsza jest zaborcza, wręcz zazdrosna o dziecko, ta druga natomiast jednocześnie pragnie wolności, z drugiej strony nie potrafi przeciąć pępowiny. Film zdecydowanie zasługiwałby na większe uznanie, gdyby nie wpadł w stare koleiny szpitalno-chorobowe, typu Love story lub  późniejsze Stalowe magnolie itp. Jednak dopracowane i wiarygodne dialogi oraz wręcz nadzwyczajna gra Shirley MacLaine (nagrodzonej, zresztą, Oscarem) sprawiają, że Czułe słówka warto znać i pamiętać (szczególnie polecam uczestnikom wyzwania oscarowego, bo to najlepszy film roku 1984), choć pewnie paniom bardziej się spodoba niż panom.

4. Iluzjonista (2010r.) aka L'Illusionniste, reż. Sylvain Chomet
Animacja. Starzejący się magik próbuje zarobić na życie. Traf sprawia, że spotyka młodą, jeszcze nieskażoną dorosłym życiem, dziewczynę, jedyną, która jak dziecko wierzy w jego sztuczki. Iluzjonista, Tatischeff, ponownie odkrywa radość ze swojego zawodu. Nie dość, że mądre, nie próbujące podrabiać japońskich mang w stylu Miyazakiego, narysowane piękną, miękką kreską, to jeszcze tak dobijająco prawdziwe i smutne. 


3. Laputa - podniebny zamek (1986r.) aka Tenkû no shiro Rapyuta, reż. Hayao Miyazaki 
Hehe, wywołałam wilka z lasu, znowu ten Miyazaki :) Chętnie bym zamieszkała na jakiś czas w jego głowie, bo pomysłów mu nie brak, a co jeden, to lepszy. Wszystko, co tworzy jest tak odmienne od wytworów kultury zachodniej, do której jesteśmy przyzwyczajeni, że już samo to wprowadza element totalnego zaskoczenia. Do tego każda jego bajka tchnie mądrością, czymś dostępnym tylko dla starych, doświadczonych bajarzy. No i ta kopalnia pełna gwiazd i ten zamek - wprost nie do opisania! Jak on to robi?! Wszystko podane z taką lekkością, jakby nie wymagało to żadnych przemyśleń, żadnego dopracowania, jakby brał prawdziwą historię i tylko ją rysował...


2. Strefa X (2010r.) aka Monsters, reż.Gareth Edwards 
Oryginalny tytuł brzmi lepiej: Monsters. Wielkie zaskoczenie tego roku. Oglądam większość nowych filmów s-f , najczęściej spodziewając się syfu. Większość z nich to popcornowe badziewie zbijające kasę na sławnych komiksach, napakowane efektami specjalnymi z zerową fabułą, przesłaniem i napięciem. Czasem, oczywiście, zdarzą się miłe rodzynki w rodzaju District 9 czy Moon, nie pozbawione wad, ale zyskujące uznanie za nieszablonowe podejście. Jednak Monsters mnie wręcz urzekł. Jest tak nie s-f, jest tak absolutnie niepozerski, nie próbujący podlizać się dzieciarni, że z miejsca mnie zawojował. Jego niska ocena, moim zdaniem, wynika z tego, że nastolatki poszły do kina, kupiły kubeł popcornu, wiadro coli, nastawiły się na łubu-dubu i fajerwerki. A tu takie rozczarowanie! Leniwie snująca się akcja, jacyś przypadkowi ludzie, obcych jak kot napłakał i do tego nikomu nie odpada głowa! Jeśli komuś to odpowiada, to zachęcę jeszcze dobrymi zdjęciami i udźwiękowieniem, starannie dopracowaną scenografią oraz niebanalnym pomysłem. Strefą X jest obszar Meksyku, tam wylądowali jakiś czas temu obcy i tam nadal rezydują. Od czasu do czasu ludzie mają z nimi kłopoty, jednak ciągle jest to dla nich zjawisko niezrozumiałe. Dwójka bohaterów (powód jest jedynie pretekstem dla zawiązania akcji) jest zmuszona przemierzyć ten teren, by dotrzeć do Stanów. Film zyskuje zwłaszcza po finale, wręcz melancholijnym. Wychodzi z tego też dość nietypowe kino drogi. Ciągle sobie obiecuję, że powtórzę ten film, ciekawa jestem czy znowu odbiorę go tak emocjonalnie.


1. Skarb Sierra Madre (1948r.) aka The Treasure of the Sierra Madre, reż. John Huston
Meksyk, lata 20. Trójka poszukiwaczy złota wyrusza w góry Sierra Madre. Początkowo dobrze się dogadują, pomagają sobie, jednak z czasem wszystko zaczyna się kręcić wokół złota i budzą się w nich emocje, o jakie by się wcześniej nie podejrzewali. Film bardzo przypominał mi "Chciwość" von Stroheim'a z 1924r., który również gorąco polecam fanom kina niemego. Huston napisał porządny scenariusz bez kreowania amerykańskich herosów, skupił się na relacjach między trójką bohaterów, dorzucił dobre zdjęcia, a przede wszystkim dokonał słusznego wyboru w kwestii obsady. Humphrey Bogart zachowuje się jak aktorska plastelina, łatwo pokazując każdą subtelną zmianę w swojej roli, a już Walter Huston wręcz lśni na ekranie. Jedyna 9-tka w tym zestawieniu.

Osobno chciałabym jeszcze wyróżnić film szczególny, bo nie tyle dokumentalny, co propagandowy. Polecam go jednak tylko dwóm grupom: przyszłym operatorom i historykom. Jest to Triumf woli (1943r.) Leni Riefenstahl. Oceniłam wysoko za stronę techniczną, rzecz jasna. Leni, co by o niej nie powiedzieć, wiedziała co można zrobić z kamerą. Pierwsza grupa studentów niech przejrzy fragmenty nawet bez fonii, a druga lepiej z fonią i napisami, coby poczuć, że historia to nie nudne podręczniki. Całości nie polecam nikomu, film sam w sobie jest nużący, a jeszcze krew człowieka momentami zalewa, jak się pomyśli co wtedy się działo w Polsce przez tych padalców.

14 komentarzy:

  1. Z wymienionych przez Ciebie filmów oglądałam tylko "Czułe słówka". I zgadzam się z tym, iż film ten jest nieco przesłodzony - coś jak lukrowany pączek w słodkiej posypce :) Jednak zakończenie w ciągu zaledwie chwili zamienia go w mocny i bolesny dramat.

    Na pierwszy rzut oka wydawało mi się, że piszesz o innym "Iluzjoniście" - tajemniczej, momentami magicznej historii rozgrywającej się w dawnym Wiedniu. O tym "nowym" jeszcze nie słyszałam :)

    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Tamtego Iluzjonistę też widziałam, ale był bardzo kiepski, nakręcony chyba po to, żeby Jessica Biel mogła trochę pootrząsać blond włosami. Z takich klimatów o wiele bardziej podobał mi się "Prestiż" i ten z czystym sumieniem mogę polecić :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Faktycznie rola Hailee Steinfeld w "Prawdziwym męstwie" świetna. Akcent powalający na kolana. "Triumf woli" widziałam na studiach, na zajęciach z filmu. Dyskutowaliśmy o postawie reżyserki i wiele osób z mojej grupy uznało, że sztuka usprawiedliwia ją z działalności na rzecz nazistów (!)Że pewnie nie znała całej prawdy etc. Ciężka sprawa.
    A z innej beczki... Gratuluję stypendium :)
    Właśnie jestem w trakcie pisania recenzji z "Czarnoksiężnika z Archipelagu" i pozwolę posłużyć się linkiem do twojej recenzji. Serdeczności na wakacje:)

    OdpowiedzUsuń
  4. Dziękuję :)
    Leni albo faktycznie nie wiedziała wszystkiego (możliwe, że nie chciała wiedzieć), albo zwyczajnie ściemniała po wojnie. Nie wiem czy ta kwestia została rozstrzygnięta. Jednak nie zmienia to faktu, że była bardzo utalentowana i właściwie każdy jej film to udowadnia, aktorką też była dobrą.
    O, le Guin, mam nadzieję, że też byłaś zachwycona Czarnoksiężnikiem ;) Jeśli Ci się moja "recenzja" podobała, to jest mi niezmiernie miło :] Jak dawno to pisałam!

    OdpowiedzUsuń
  5. Kornwalio, ciekawy pomysł z takimi podsumowaniami. Rankingi kojarzą się z zestawem dzieł, które zaistniały w danym czasie, a tu miszmasz: od lat 30. po rok bieżący. Słusznie. Tak się w nas przeplata klasyka z tym, co bieżące.

    Nie znam wspomnianych przez Ciebie animacji, a obie zapowiadają się smakowicie. I poczułam, że dawno żadnej dobrej animacji nie smakowałam.

    "Skarb Sierra Madre" kilka dni temu mi się nasunął (jako polecajka) i żałuję, że nie znam. Na szczęście są takie żale, które można nasycić. Tymczasem filmowo zwalniam, bo od 22 lipca będę na Nowych Horyzontach we Wrocławiu, a tam filmy się wchłania jakby dożylnie i non stop.
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  6. Dzięki za uznanie. Miałam zrezygnować z nich, ale to jedyne moje odstępstwo od niepisania o filmach. Wyróżnienia 10-tek nie dostają, ale jednak uważam, że warto zareklamować czasem coś mniej znanego. Choć cieszy mnie, że znowu pojawiły się w zestawieniu filmy świeżutkie.

    U mnie się właśnie skończył Tofifest, ale w tym roku wyjątkowo wszystko mi przeszło koło nosa. Raz, że miałam wtedy końcówkę sesji, dwa, że spóźniłam się na kupienie karnetu, a chciałam zobaczyć 4 filmy. Skończyło się na jednym, właśnie Melancholii :) Poza tym przeglądając program miałam wrażenie, że w tym roku nie postarali się specjalnie, albo może za dużo z tych filmów było mi już znanych.

    Z animacji, myślę, że Tobie zwłaszcza Iluzjonista się spodoba. A Skarb Sierra Madre to już na pewno :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Skarb Sierra Madre świetny (ale ja kocham Bogarta), aż nabrałam chęci, żeby go jeszcze raz obejrzeć.

    "Prawdziwe męstwo" też bardzo mi się podobało i strasznie się cieszę, że oglądałam je w kinie, bo plastycznie było naprawdę sycące. Poza tym bardzo pasowała mi lekka ironia i dystans. Mam ogromną ochotę zobaczyć poprzednią wersję, a potem jeszcze raz tę. Podobno są bardzo podobne — nic dziwnego, jeśli idzie o ekranizacje tej samej książki (choć nowa podobno wierniejsza) — ale ciekawa jestem tego porównania.

    Z pozostałych widziałam jeszcze "Czułe słówka" (zresztą trudno ich nie widzieć, choćby we fragmentach, telewizja je strasznie lubi) i choć nie mam nic przeciwko, to nie należą na pewno do moich ulubionych filmów.

    Za animacjami raczej nie szaleję, więc zainteresowała mnie jeszcze "Strefa X". Jakoś mi umknęła, muszę coś o niej więcej poczytać.

    Zestawienie, jak zwykle, bardzo dobrze się czyta. No i jak zwykle jest ogromnie pouczające dla mnie, jako osoby filmy oglądającej zdecydowanie rzadko...

    OdpowiedzUsuń
  8. Cieszy mnie bardzo, że Skarb Sierra Madre ma też innych fanki, bo kobiety mi jakoś ciężej przekonać do tego typu filmów :)

    A cieszę sie jeszcze z innego powodu. Tak się składa, że napisalaś na moim blogu tysięczny komentarz! :D I nagroda z tego powodu Cię nie ominie :D

    OdpowiedzUsuń
  9. Myślę, że Sierra Madre kobiety mogą oglądać dla Bogarta właśnie. Myślę, że to dobry sposób na przekonanie ich. :)

    I nie wyobrażasz sobie nawet jak się cieszę z tego tysięcznego komentarza. Gratuluję osiągnięcia tak szacownej liczby reakcji. :D

    OdpowiedzUsuń
  10. Też się cieszę, sprawdź maila :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Bardzo rzadko oglądam jakiekolwiek filmy. Ostatnio Incepcję zaliczyłem. Te Monsters jakoś mnie ominęło i dzisiaj mi o nim przypomniałaś:) Lubię takie kino:) Oglądałaś Drogę? Polecam! A jeszcze bardziej polecam książkę.

    Co do Skarbu Sierra Madre, to przypomina mi się jak jako mały brzdąc oglądałem go z tatą. Oczywiście i później kilka razy mi się zdarzyło:) Świetny film!

    OdpowiedzUsuń
  12. Drogę chce zobaczyć, ale dopiero jak przeczytam książkę, możliwe że w przyszłym roku to nastąpi wreszcie :)
    Tez mi się wydaje, że kiedyś już widziałam skarb z tatą, ale po tylu latach to już nic z tego nie pamiętałam.

    OdpowiedzUsuń
  13. Nie widziałem czułych słówek:|.

    Pominięcie Iluzjonisty przy Oscarach to jakaś kurwa blaga:/. Arcydzieło.

    Co do animacji... Widziałaś Batmana: Under the Red Hood ? http://www.youtube.com/watch?v=A2c9MsP3OVs Jeśli nie to zobacz koniecznie. Pomijając sceny akcji to jeden z najlepszych "ruchomych" batmanów.

    OdpowiedzUsuń
  14. Pod żadnym pozorem nie oglądaj Czułych słówek, pewnie ugryzłbyś się w łokieć, a potem bym się nasłuchała. Nie ma szans Ci się spodobać, niezależnie od swoich zalet.

    Tego Bata nie widziałam, więc zaznaczyłam, że należałoby to nadrobić.

    OdpowiedzUsuń

Jak powiedział Tuwim "Błogosławiony, który nie mając nic do powiedzenia, nie obleka tego w słowa" :)